Derfla’s Hersenspinsels

Man, geboren in 1972. Papa van Moos en Mouna. Meestal op zondagmorgen spui ik mijn hersenspinsels en gedachtengangen de wereld in. Joah, mag we zo

Zondag 23 april 2023

#(Niet) Op Fietse!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

‘Deze stad is een hele mooie vrouw.
Neonlicht, oogopslag, vlees is zwak, overstag.
Geen verweer, geen excuus, leven eens, leven nu.
En wat draait ze met haar heupen
En wat sluit haar truitje nauw.
Deze stad is een veel te mooie vrouw.
Een veel te mooie vrouw.
Je geeft alles wat je hebt
Maar ze geeft geen moer om jou.’
Uut ‘Deze Stad’ van De Dijk!

Moi, ben ik weer!
Tuurlijk. Huub had het vast niet over Stad Hardenberg toen hij bovenstaand nummer schreef.
Tuurlijk niet! Hij weet wel waar Hardenberg ligt, rechts van de Iessel, net zoals de halve wereld!
Gaat over Amsterdam en als je het beter luistert gaat het helemaal niet over een stad! Wat ik oe brom.
Wat dat betreft ligt Hardenberg midden in het episch centrum van het heelal, op de keper beschouwd!
Hardenberg is nog steeds geen mooie vrouw maar gooit de schroom inmiddels wel van haar af.
Ze is zichzelf aan het opkalefateren. Doet eens wat vaker lipstick op, oogschadauw, blosje op de wangen. De kracht van gewoon doen!
Trekt eens wat vaker een rokje aan (rokjesdag hè) of een nauw truitje. Hoge hakjes en loenst soms zelfs. Ze is minder belegen, oogt vaker spannender en schudt soms met haar heupen. Mooi hoor!
Ik zie haar graag. Vooral nu de zon vaker haar fijne stralen laat zien. Zit ik graag in haar.
(Speciaal)biertje op de markt, wat vrienden en dan vliegt de tijd!
Maar ze is ook levensgevaarlijk. Niet echt kindvriendelijk! Met gevaar voor de eigen levens van Mouna en Moos hebben wij gisteren een bezoekje aan (winkel)stad Hardenberg weer ternauwernood overleefd.
Oorzaak: de steeds brutaler wordende fiets. Die heeft werkelijk lak aan alles, geeft geen moer om een kinderleven! Verbazingwekkend dat de eerste hulp van ons Saxenburgh Medisch Centrum nog niet vol ligt met Stad Hardenberg Winkelcentrum-slachtoffertjes.
Winkelstad Hardenberg profileert zich als Gastvrij Hardenberg. Dat kan wel zo zijn maar ban nu eens vanaf het (vakantie)seizoen de fiets eens uit de binnenstad van ons mooie stadje aan de Vecht.
Vanaf april tot eind september zou (hard) fietsen in het centrum verboden moeten worden, ik waarschuw mijn lieve koters honderd keer maar de honderd-en-eenste keer ging het gisteren toch weer bijna mis.
In Winkelstad Hardenberg is echt van alles te beleven! De stad ligt midden in het groene Vechtdal en heeft alles wat je nodig hebt. Gezellige terrassen, sfeervolle restaurants, trendy winkels, leuke boetiekjes en elk jaar een geweldige evenementenkalender. Ook wanneer de dagen korter worden is er sfeer in onze winkelstad. Ontdek wat Hardenberg jou allemaal te bieden heeft!
Nou…Ze bieden ondermeer levensgevaarlijke situaties aan! Gisteren nog, lag Mouna bijna onder een fietser die het nodig vond om met een rotgang de bocht bij het Kaaskeldertje te nemen zonder notie te nemen van het feit dat er zaterdags drommen mensen wandelen in de binnenstad.
Ok, zondags kun je soms een kanon afschieten op de Markt, is er bijna geen donder te beleven in onze stad. Lijkt Hardenberg wel uitgestorven, kom daar maar eens om in bijvoorbeeld Ommen!
Op punten als deze is Hardenberg soms gewoon een bijzonder lelijke vrouw, afgrijselijk zelfs!
Kun je prachtige en wervende teksten preken op je kekke website en wapperen de kleurrijke vlaggen naar hartelust maar toch wringt er een (wandel)schoen.
Tuurlijk, ik preek voor eigen parochie. De veiligheid van mijn kinderen zijn in het gedrang maar ook zelf heb ik bijna het staal gekust van een E-bike pur sang. Ik droom nog wel eens overdag. Loop ik even snel de stad in, nog een boodschap doen of twee. Bedenk ik mij al lopend in de binnenstad, verrek, dat ben ik ook nog vergeten, draai ik mij plotseling om. Draaicirkel van ca. twee meter, sta ik al oog-in-oog met zo’n snelheidshufter op de fiets. Vaak grijzend aan de schedel. Krijg ik de ene verwensing na de ander, niet eens een verontschuldiging. Wat ik hier überhaupt loop te zoeken zo rond zes uur in de binnenstad? Ben een vredelievend persoon maar ik knal er binnenkort eentje voor zijn kanis!
Waarschuw mijn kinderen te pas en te onpas. Jongens, zoveel mogelijk rechts lopen. Moos heeft het niet van een vreemde, loopt ook nog wel eens hardop te dagdromen…Zo moest iemand vlak voor de Koffiepot zijn stuur flink naar rechts gooien om Moos te ontwijken en bovendien niet het volle terras op te fietsen. Daar zou je mooi mee op de koffie komen….
Mouna mocht gisteren oorbellen schieten. Ze heeft haar zwemdiploma gehaald maar de wandeling van ons huis naar Juwelier Hekman was er eentje met gevaar voor eigen leven. Ze is nog maar zes hoor.
Maar het zijn ook nog maar kinderen hè. Enthousiast, kunnen nog blij worden van wat er buiten staat bij een Blokker. Rennen dan ineens zo naar de andere kant van de Voorstraat. Pats, Boem….Snap je.
Daar gaat dan zo’n fietser op zo’n halve brommert met een motor die de wielen aandrijft tot snelheden van pak ‘m beet boven de dertig/veertig kilometer als een scheermes rakelings langs. Daar kan zo’n teer kinderlichaampje echt niet tegen op hoor. Sommigen kunnen ook amper hun snelheidsduivel, wat vroeger een normale fiets was, in het gareel houden. Helmpje?
Want als je met een plakje worst in je mond wegstiefelt bij Slagerij Hoff is niet het eerste wat je denkt: Ik moet oppassen voor fietser nummer één, twee en drie….
Sommige fietsers zijn wel lief hoor, bieden excuses aan. Sorry, ik had je kind niet gezien. Sommigen stappen zelfs af en gaan met de fiets aan de hand lopend verder. Wat bent u een lieve vrouw!
Maar volgens mij worden sommigen mede-Hardenbergers op de fiets pure wegpiraten. Blik op oneindig, tunnelvisie aan en gaan met die banaan. Alles moet uit de weg zodat zij maar ruim baan hebben. Ontzettend druk, ongelofelijke haast. Op een kind meer of minder kijken ze niet van op!
Hey, is dat niet het nummer van Herman van Veen, van euh….
Opzij, opzij, opzij. Maak plaats, maak plaats, maak plaats. Wij hebben ongelofelijke haast.
Opzij, opzij, opzij want we zijn haast te laat, wij hebben maar een paar minuten tijd.
Vaak is het ook nog eens de grijze golf die volgens mij alle tijd van de wereld heeft.
Dan wil er bij mij nog wel eens een woord of wat uit mijn mond komen wat redelijk onbeschoft is. Geef het graag toe. Maar meer van de schrik dan van boosheid kan ik u vertellen.
Volgens mij is het eenvoudig op te lossen. Van negen uur ’s morgens tot zes uur ’s avonds wordt er niet meer gefietst in het centrum. Neem je de benenwagen of de fiets aan de hand.
Want moet het kalf eerst verdrinken voordat de put gedempt wordt…??
Nee toch, wij zijn toch allemaal verstandige mensen. Niet op Fietse in de binnenstad! Ik maak mij er zelf ook schuldig aan.
Geef ik toe. Als ik bijvoorbeeld fiets naar het station om naar Mariënberg af te reizen.
Ik fiets dan al niet langs de Appie maar over de parkeerplaats en negen van de tien keer fiets ik langs de Toren in plaats van door het centrum. Vind ik wel gezelliger maar alles voor de veiligheid hè.
Zie ik wel minder mooie vrouwen maar elk voordeel heeft ook zo haar nadelen.
Echter verbeter de wereld (de stad) en begin bij jezelf. Amen!
Verder hou ik van deze stad hoor! Maar een kleinigheid hou je altijd!
Het wordt steeds beter. Naast constant ogen voor en achter te hebben was het weer gezellig in de stad.
Mouna mocht oorbellen schieten. Avontuurtje hoor. Hartstikke mooi! Wat een bijzonder kind is het!
Ze gaf geen kik. Niet bij de eerste schietsessie en ook niet bij de tweede. Pas bij slager Hoff vertelde ze dat het wel even pijn deed. Vanmorgen stond ze al aan het bed. Papa, er moeten druppels voor- en achter de oren en wij moeten de oorbellen 180 graden draaien. Die is nog nat achter de oren….
Ze heeft de smaak van haar moeder. Koos meteen voor de duurste oorbellen. Haha. Geweldig! Bling-bling oorbellen hè, snap zo’n Hekman wel. Die maken wij gewoon een tientje duurder, daar kiezen de meeste kinderen toch voor! Ik was al lang blij dat we zonder kleerscheuren de Juwelier in Hardenberg hadden bereikt. Ik rekende het goed! Het pinapparaat ook…
Moos is nu een basketballer, geen scouting meer op de zaterdagmorgen en ik had last van uitstelgedrag dus werd Stad-Hardenberg onze bestemming!
Wilde in de tuin, nou ja…een tuin kun je het amper noemen. Voornamelijk onkruid en blad verwijderen en zorgen dat de tegels worden verschoond van haar groene kleur en weer gebroken wit uitslaan. Schoonmaakazijn was in de bonus maar die aanbieding heb ik dus gemist. Vrijdagavond was het een latertje geworden, hallo zaterdag! Sliep een beetje uit en wij liepen (dus) achter op schema.
Nu wordt het vrijdag, ijs en weder dienende. Als het maar niet te koud is!
De kinderen zijn er dit weekend. Alle aandacht voor hen deze zaterdagmorgen, ’s middags moesten zij zich ook al inschikken op de voetbal. Daar gingen wij wortel schieten op het Westerpark! Want Mouna wilde ook mee, naar de mega-grote speeltuin. Plakje cake er bij. De man twee euro van Gerard!
De stemming op het Westerpark is mooi kloten. Op een gemiddelde begrafenis is de sfeer beter!
Gelukkig moeten daar de fietsen wel buiten het hek blijven staan maar de spelers vallen daar zonder reden gewoon ongelukkig om. Stoten hardhandig haar neuzen. Wij hebben wel eens betere seizoenen gekend! Toen wij op Fietse deur het bulzand gingen en wij geloofden in Mainbarg.
Ach, waar maken wij ons toch druk over! Het interesseert ze blijkbaar geen bal behalve een paar honderd trouwe supporters met een bloedend roodzwart hart!
Druk maken wij ons pas als het bier op is. Gelukkig brouwen ze ’t het nog in den landde!
Het was weer leuk met Moos en Mouna. Mijn M&M’s. Even op de foto met de zoete zusjes bij boekhandel Heijink. Zijn hartstikke leuke boekjes, ik lees nu Mouna voor van het feit dat Saar en Janna op zoek zijn naar een schat. Ik ook trouwens, maar dat terzijde.
Het kookboekje van de Zoete Zusjes is tevens top! Hebben wij al een recept uit gemaakt en Mouna heeft de volgende kooksessie al gepland met haar Papa.
Nu zingen wij allemaal het hoogste lied. Zondagmorgen is Spotify time.
Moos is de DJ en we mogen allemaal een nummer in de wachtrij zetten.
Mouna kent het nummer van La Festa (Luna) uit haar hoofd en de danspasjes incluis.
Was het altijd maar zondagmorgen. Hoefden wij ook niet naar buiten met gevaar voor eigen leven in de stad. Maar ja, slager Hoff en Jan van het Kaaskeldertje komen niet bij je thuis.
Je moet er op uit! Door de regen en door de wind en al die fietsers maar zien te ontlopen.
Dat is voorlopig nog een hele klus maar One Fine Day gaan ze het snappen in Hardenberg!
Als ze het maar willen zien en niet wachten op dat kalf om de put mee te dempen.
Want een oude fietsenmakerswijsheid is niet voor niets: Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien en niet Opzij, Opzij, Opzij…En anders gaan we de volgende keer met de trekker!
Pats Boem, dat zal ze leren die fietsers.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo!